Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011

Ασημίζουσα εικόνα



Πρώτη στάση ο νους.
Κι όλα ξαφνικά άνοιξαν σε μια πελώρια πύλη.  Μέσα στη γκριζιασμένη μέρα, όλα ασήμισαν.  Ο ήλιος παραπλάνησε τα σύννεφα κι έριξε τις ομιχλώδεις του αχτίδες να ξύσουν με νύχια μητρικά τις μαβιές βουνοκορφές του Ολύμπου.  Δυό, τρεις σειρές ακτινωτής ομίχλης έφτασαν μέχρι την θάλασσα, γλείφοντας τις ρίζες των βουνών. Η ατμόσφαιρα μύριζε καθάρια, σαν αμόλυντη παρθένα που περιμένει τον θεό έρωτα να την κουβεντιάσει με το κορμί του ανέμου. Εκείνου του δυνατού που διώχνει όλα τα σύννεφα. Ή του άλλου, που τα στάζει σε δροσοσταλιές πάνω στα κύματα, για να ξεχειλίσει ο ορίζοντας, να πηδήξει τα όρη και να φτάσει επιτέλους τη θάλασσά του στον ουρανό. Να γίνουν στην οριογραμμή τους ένα.
Κόκκινο φεγγάρι ανάβει.
Σε παγωμένη στάση, τα μάτια μου κοιτούν τον θερμα'ι'κό που παιχνιδίζει τις θαλάσσιες του κορδέλες.
Πράσινο φεγγάρι ανάβει.
Σε στροφή αριστερά, το κορμί μου αλλάζει πορεία.
Θέλω να πετύχει το ταξίδι.
Να μείνει τίμιος ο προορισμός.
Να γίνουμε κι οι δύο αιωνόβιοι συνοδοιπόροι.


Επόμενη στάση τα μάτια.
Οι Γλάροι πετούν σε κύκλους, ημικύκλια, κοχλίες και σπείρες. Διαγράφουν λέξεις και σχέδια στον ουρανό. Με μια τους κίνηση αλλάζουν οι αποχρώσεις. Ασημένιοι γλάροι. Ασπρίζοντες κύκλοι. Γλυκός ο απολογισμός στις νότες. Στροβιλίζεται ο νους σε ότι έχει ήδη ζήσει και φεύγει πια στ’ απέραντο κέντρο, σε ό,τι θα ζήσει ακόμα.

Τελευταία στάση η αλήθεια.

Κοιμάμαι σ' όνειρο.
Ξυπνώ σ’ εφιάλτη.
Τώρα μένει να ξυπνήσω ξανά.
Οι λέξεις ''ψέμα''κι ''αλήθεια'' φτιάχνονται απ’ το ίδιο αλφαβητάρι.
Μονάχα που διαφέρουν στην ουσία.
Στην ουσία των λέξεων ''θύτης'' και ''θύμα''.


Εννοιολογικό λεξικό:


Θύτης: είναι αυτός που δρα εναντίον του θύματος.
Θύμα: Ακόμα κι αν ο θύτης γίνεται το αυτόχειρ θύμα...
το θύμα θα είναι πάντα ο παθών.



/Από το Άγραφο Βιβλίο, ''ο Βασιλιάς, το παιδί κι ο Ζητιάνος'', απόσπασμα απο το κεφ. ''η γυναίκα του Βασιλιά, η μητέρα του παιδιού κι η αγαπημένη του Ζητιάνου''.ΙΑς 2011

2 σχόλια:

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Ευτυχής ο βασιλιάς αν έχει τέτοια γυναίκα. Δυστυχής αν δεν το αντιλαμβάνεται...

Πολύ προσωπικό κείμενο Ιωάννα, σχεδόν αδύνατο να το αφουγκραστώ ολόκληρο με το νου. Πρώτη φορά αισθάνομαι σαν να είναι αυτή η επιδίωξή σου, σαν να γράφεις έναν χρησμό που θα ερμηνεύσει το μέλλον.

Ημερολόγιο; Ίσως. Πάντως εγώ αφέθηκα σε όση από την αλήθεια του μου επέτρεψες να μοιραστώ.

κοκκινη κορδελα είπε...

To μελλον καλη μου φιλη εχει και απ τα δυο. Και απ' τα καλα και απο τ'ασχημα..Οποτε η προσπαθεια να γραφτει χρησμος ειναι ουτοπικη κι ανωφελης! Το δωρο ειναι να μεταφραζονται οι λεξεις στην ιδια γλωσσα..σ' ευχαριστω για την μεταφραση που καταθετεις. Την διαβαζω με την ιδια ευχαριστηση! Φιλί και καλη χρονια..

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...